به گزارش میراث آریا، آیین عزاداری در این تکیه از دیرباز به‌صورت صبحگاهی از صبح تا پیش از اذان ظهر برگزار می‌شود؛ سنتی که از گذشته‌های دور و به‌ویژه به‌منظور تسهیل حضور بانوان در مراسم، پایه‌گذاری شده بود. این روال همچنان ادامه دارد و اکنون نیز عزاداران، اعم از زن و مرد، در این ساعات به تکیه می‌آیند.

این تکیه ابتدا در دوران فتحعلی‌شاه قاجار و به دست حاج سید ابراهیم تقوی، معروف به «اخوی»، در محله تاریخی عودلاجان تهران ساخته شد. بعدها، فردی به نام مرحوم سادات اخوی منزل مسکونی خود را در نزدیکی تکیه رضا قلی‌خان (که محل برگزاری مراسم مردانه بود) برای عزاداری بانوان وقف کرد. با گذر زمان، این تکیه به محل عزاداری عموم مردم تبدیل شده و تاکنون نیز فرزندان و نوادگان خاندان سادات اخوی این مراسم را به همان صورت سنتی و خانوادگی ادامه داده‌اند.

در این مراسم، بانوان در فضای اصلی تکیه حضور دارند و آقایان نیز در بخش فوقانی یا محدوده‌ای مشخص، مراسم را دنبال می‌کنند. نوحه‌خوانی، روضه‌خوانی و تعزیه‌خوانی از جمله بخش‌های اصلی این آیین مذهبی هستند.

پذیرایی سنتی همچنان یکی از عناصر اصلی این مراسم است؛ قهوه، چای و نان قندی میان عزاداران توزیع می‌شود و چای همچنان در استکان‌های قدیمی و به شیوه سنتی دم و سرو می‌شود.

نقش و نگارهای قدیمی بر روی پارچه‌های سنتی که فضای تکیه را زینت می‌دهد، نشان از حفظ اصالت این مکان دارد. تلاش وارثان این حسینیه در طی چند نسل اخیر، معطوف به پاسداری از سنت‌های مذهبی و فرهنگی نیاکان خود بوده است.

انتهای پیام/